|
|
|
IBM wprowadził niedawno nową serię macierzy dyskowych dla segmentu Low. Dostępne są dwa modele DS3512 i DS3524, różniące się tylko wielkością dysków. W DS3512 możemy zamontować 12 dysków SATA/SAS 3.5“. Dyski montujemy poziomo w 3 wierszach. W drugim rozwiązaniu możemy zmieścić 24 dyski 2.5“. W tym przypadku dyski montujemy pionowo. W zależności, czy zależy nam na wydajności dysków, czy na pojemności, wybieramy rozwiązanie dopasowane do naszych potrzeb. Maksymalną ilość dysków twardych ustalono na 96.
Nowością jest sposób dobierania półek rozszerzeń (EXP). Tutaj dostępne są też 2 modele (EXP3512 i EXP3524), odpowiednio 12 i 24 dyskowe. Możemy je dowolnie podpinać pod główną macierz, tzn. do DS3512 możemy podłączyć EXP3524 a potem znowu EXP3512. Ogranicza nas tylko ilość dysków. Połączenia dysków z kontrolerami realizowane są za pomocą standardu 6 Gb/s SAS. Każda z macierzy może być wyposażona w dwa kontrolery, które zapewnią redundancję w razie awarii. Każdy z kontrolerów (co jest nowością) posiada od razu dwa złącza 6 Gb/s SAS do podłączenia serwerów. Wyposażone są w rozbudowaną pamięć podręczną (cache) 1 Gb z możliwością rozbudowy do 2 Gb. Jak już zostało wspomniane, w każdym kontrolerze dostępne są 2 złącza SAS dla hostów, rozbudowę o kolejne 2 realizujemy poprzez dołożenie tzw. Daughter Card. Tutaj jest kolejna nowość, bo w ofercie są karty z portami: 2xSAS, 4x FC 8Gb/s, 4xiSCSI 1 Gbit. Dzięki temu wraz z rozwojem naszej infrastruktury możemy albo dołożyć 2 kolejne złącza SAS albo zmienić technologię na np. Fibre Channel. Podłączenie półki rozszerzeń wykonujemy za pomocą złącza SAS. Tak jak we wcześniejszych modelach z serii 3000, do macierzy dwukontrolerowych podłączamy półki wyposażone również w 2 kontrolery ESM. Zgodnie ze specyfikacją kontrolery A łączymy z góry na dół, a kontrolery B odwrotnie. Zapewnia nam to komunikację podczas awarii którejś z półek. Konfiguracja macierzy jest zapisywana na każdym z dysków. Sprawdziliśmy, czy to prawda, wyjmując 4 dyski w wyłączonej macierzy i wkładając je losowo do niej. Macierz nie zauważyła w ogóle zmian i działa dalej poprawnie.
Nowością jest też interfejs użytkownika. Obsługujemy macierz za pomocą tego samego DS Storage Manager co serie 3000, ale sposób zarządzania został wyraźnie uproszczony. Teraz możemy dodawać poszczególne dyski do ARRAY’a już za pomocą menu kontekstowego, a nie jak dotychczas, za pomocą komend. Tak samo działa zwiększenie wielkości dysku logicznego LUN, wielkości cache na LUN i innych parametrów. Proces tworzenia ARRAY’a dysku logicznego i przypisania różni się na korzyść DS3500. W jednym głównym drzewie możemy zobaczyć jak wygląda macierz, ilość dysków, rozłożenie LUN i przypisań-mapowań do hostów. Większość zmian jest od razu możliwa (np. zmiana poziomu RAID, defragmentacja ARRAY’a) i przebiega w tle. Możemy oczywiście określać priorytety wykonania modyfikacji, tak aby np. zmiana RAID dla mniej ważnych danych miała niższy priorytet niż LUN który dostarcza dane dla DBMS.
Standardowo macierz posiada licencje na 4 Storage Partycje. Jako Storage Partycje IBM rozumie zarezerwowaną przestrzeń dla każdego hosta. Tak naprawdę oznacza to tyle, że dla każdego hosta/grupy hostów możemy przydzielać niezależne LUN'y, tzn. możemy utworzyć np. 5 LUN'ów 0. Należy pamiętać że Host Group czyli grupa hostów, jeśli ma współdzielić LUN między sobą, zajmuje też 1 Storage Partycje. Tak więc startowa konfiguracja umożliwia podłączenie 2 hostów, które oprócz własnych LUN'ów mogą również współdzielić LUN między sobą. W standardzie jest również dostępna licencja na Flash Copy umożliwiająca utworzenie 2 migawek dysków (snapshot). Macierz posiada od razu licencje (Host Kit) na VMware, Linux, Microsoft Windows. Przetestowaliśmy Boot'owanie serwerów z macierzy w trybie MultiPath - działa poprawnie. Również VMware, Microsoft Windows oraz Linux bez problemów obsługuje MultiPath. W przypadku VMware’a zwiększenie LUN'a nie wymaga restartu serwera, Linux oraz Microsoft Windows już owszem, wymaga tego. Z dodatkowych opcji w Menu przydatne jest Storage Perfomance Monitor umożliwiające analizę wykorzystania poszczególnych LUN'ów oraz poszczególnych kontrolerów. Możemy wtedy podjąć decyzją o zmianie preferowanego kontrolera dla bardzo obciążonego LUN'a.
Podsumowując macierz z serii DS3500 idealnie nadaje się do średniej firmy, która chce skonsolidować dane z poszczególnych serwerów na jedną współdzieloną macierz. Dodatkowo wraz z rozwojem firmy macierz może być rozbudowywana w zależności od potrzeb. Możemy dołożyć duże dyski 2TB na kopie zapasowe, lub pod środowisko VMware, albo małe szybkie dyski 146GB w celu zwiększenia wydajności bazy danych. |
